به گزارش سرویس بین الملل باشگاه خبرنگاران به نقل از اندیشکده مطالعات امنیت ملی رژیم صهیونیستی، "زوی مگن" و "ویتالی نائومکین" نویسندگان مقاله با اذعان به رویارویی کشورهای عضو "محور مقاومت" و "محور ارتجاع عرب" در مقابل یکدیگر می نویسند "اینک کشوری چون قطر بعنوان رقیب ایران سالهای سال است که به اقدامات خصمانه علیه آن کشور می پردازد. در این میان جنبش حزب الله لبنان نیز در جبهه ایران قرار دارد. می توان دید که اینک در خاورمیانه کشوری نیست که موضعی بی‌طرفانه داشته باشد و تمامی کشورها در محوری قرار گرفته اند."
نویسندگان مقاله در ادامه با برشمردن چالش های رژیم صهیونیستی در سال گذشته میلادی مدعی می شوند که برنامه "صلح آمیز" هسته ای کشورمان بزرگترین چالش امنیتی برای آن رژیم بوده است و در این باره می افزایند "در سال گذشته میلادی پنج عامل اصلی چالش های اسرائیل بوده اند که از جمله آنها می توان به پیشرفت برنامه هسته ای ایران، حفظ پیمان صلح مصر با رژیم صهیونیستی، بیداری اسلامی در منطقه، بحران سوریه و خطر بی ثباتی در مرزهای شمالی آن کشور با سوریه و همچنین روابط فلسطینیان با اسرائیل بخصوص در زمینه از سرگیری مذاکرات صلح اشاره کرد."
نکته جالب توجه در اینجاست که نویسندگان این مقاله با فرافکنی در صددند تا با اغراق برنامه هسته ای ایران را به عنوان چالشی امنیتی برای رژیم صهیونیستی مطرح سازند تا زیرکانه و با هدف انحراف اذهان عمومی مسئله "فلسطین" را بعنوان آخرین چالش و مسئله رژیم صهیونیستی وانمود نمایند!
نویسندگان مقاله در ادامه و در ارزیابی تحولات صورت گرفته در منطقه از سال گذشته میلادی تاکنون به این موضوع اذعان می کنند که حمله نظامی احتمالی رژیم صهیونیستی علیه تاسیسات هسته ای کشورمان "کابوسی" دامنگیر را برای آن رژیم و متحدانش بوجود خواهد آورد و در این باره می افزایند "باید اشاره کرد که در صورت حمله به ایران، وضعیت بسیار بغرنج خواهد شد چرا که این موضوع محدود به ایران نخواهد ماند و کل منطقه را در بر خواهد گرفت. در این میان در صورت حمله به تاسیسات هسته ای ایران جنبش "حزب الله" لبنان و سازمانهای فلسطینی نیز وارد عمل خواهند شد و می توانند هزینه سنگین نظامی ای را بر اسرائیل تحمیل کنند."
نویسندگان مقاله در ادامه با اذعان به نفرت ملل مسلمان منطقه از آن رژیم با اظهار هراس خود در مورد لغو احتمالی پیمان صلح "کمپ دیوید" که میان مصر و رژیم صهیونیستی منعقد شده است می افزایند "در صورتی که دامنه احساسات ضد صهیونیستی در کشورهای منطقه گسترش یابند احتمال نقض پیمان دوجانبه صلح اسرائیل و مصر وجود خواهد داشت. همچنین پادشاه اردن نیز نارضایتی هایی در مورد نقش اسرائیل در جریان مذاکرات صلح با فلسطینیان دارد و همین امر می تواند خطری برای پیمان صلح اردن و اسرائیل باشد. این موضوع می تواند تهدیدی برای ثبات و امنیت تل آویو باشد."
نویسندگان مقاله در ادامه اذعان می کنند که رژیم صهیونیستی با ادامه روند کنونی به سوی "انزوای" بیشتر پیش می رود و در این باره می افزایند "سیاست اسرائیل در قبال فلسطینیان و ایجاد این ذهنیت که اسرائیلیان خواستار حمله به ایران هستند می تواند تبعات جبران ناپذیری برای آن رژیم در منطقه داشته باشد. این موضوع می تواند به انزوای بیشتر اسرائیل در منطقه بیانجامد. موافقت اکثریت کشورهای عضو مجمع عمومی سازمان ملل متحد با ارتقای جایگاه دولت فلسطین در آن مجمع بعنوان ناظر غیر عضو آغاز انزوای سیاسی مذکور برای اسرائیل بود. پیش بینی می شود که در سال 2013 میلادی آمریکا و اسرائیل در مورد روند مذاکرات صلح با فلسطینیان با یکدیگر اختلاف نظر بیشتری پیدا کنند. همچنین تحریم اسرائیل از سوی اتحادیه اروپا نیز می تواند تبعات منفی گسترده برای آن رژیم داشته باشد."
نویسندگان مقاله از جمله تهدیدات دیگر برای رژیم صهیونیستی به ناامنی مرزهای ارضی آن رژیم اشاره می کنند و می افزایند "افزایش تنش در صحرای سینا می تواند به تضعیف مرزهای اسرائیل بیانجامد."