در این مقاله آمده است افغانستان و پاکستان بار دیگر موافقت نمودند تا مذاکرات صلح با طالبان را از سر گیرند. در طول سفر فرمانده ارتش پاکستان، ژنرال راحیل شریف به کابل دو طرف توافق نمودند به شرط وجود عامل صلح در رفتار طالبان و دوری از خشونت، ساز و کار مشترکی برای از سر گیری مذاکرات اتخاذ نمایند. در این دیدار دو طرف اراده خود را برای ترغیب طالبان در راستای روابط دوستانه و صلح آمیز با دولت افغانستان اعلام نمودند. بنابر توافق مسئولان افغانی و پاکستانی، هفته دوم ماه ژانویه 2016، نشست چهارجانبه ای در کابل برگزار خواهد شد. از سرگیری روند مذاکرات این فرصت را برای افغانستان و دیگر کشورهای منطقه فراهم می آورد تا راه مذاکره با طالبان را در راستای تحقق صلح پایدار پیگیری نمایند. روند مذاکرات همچنین در راستای آرزوی دیرینه ملت افغانستان برای صلح با مخالفان مسلح دولت نیز می باشد. ایالات متحده آمریکا، چین، پاکستان و افغانستان چهار کشوری هستند که قرار است در این مذاکرات شرکت نمایند.
اگرچه مشارکت چهار کشور فوق الذکر بنابر نقش، اهمیت و همچنین حضور و منافع آنان در تحولات اخیر افغانستان در مذاکرات صلح لازم و ضروری می باشد اما قطعا کافی نیست. ابعاد مختلف مشکلات سیاسی و نظامی افغانستان بازیگر قدرتمند و اساسی دیگری به نام هند دارد که حضور آن در روند مذاکرات لازم و ضروری می باشد. هند یکی از کشورهای دوست افغانستان تلقی می گردد که سرمایه گذاری های زیادی در راستای برقراری صلح و توسعه سیاسی اجتماعی در افغانستان نموده است و در این مسیر، هند همواره از افغانستان متحد که جنبش طالبان را به عنوان بخشی از جامعه افغان پذیرفته حمایت نموده است. بعلاوه آن که حضور هند در تعدادی از پروژه های اقتصادی و سیاسی عمده افغانستان، منافع زیادی را در یک دهه گذشته نصیب مردم افغانستان نموده است و از طرفی در همین یک دهه گذشته هرگز در عملیات نظامی علیه نیروهای طالبان مشارکت ننموده است. در هر حال هند کشوری می باشد که تجهیزات و آموزش های نظامی فراوانی در حوزه های مختلف در اختیار نیروهای امنیتی افغان قرار داده و حال نبایستی هند را به عنوان حامی صلح در افغانستان فاقد صلاحیت دانست.
ممکن است گفته شود به علت نفوذ پاکستان بر طالبان، حضور هند سبب شود مذاکرات صلح با مشکل رو به رو گردد اما تا آنجا که به طالبان ارتباط می یابد آنان با حضور شریک منطقه ای در مذاکره با دولت افغانستان مخالف نبوده و صرفا خواستار این موضوع می باشند تا به آن ها به چشم رزمندگان افغانی نگریسته شود که در مبارزه با اشغالگر خارجی جهاد نموده اند. مهم تر از همه آنکه شخصیت های استراتژیک در میان رهبران طالبان وجود دارد که بارها به هند سفر نموده و در هند تحصیل نموده اند. برای مثال رئیس کنونی دفتر سیاسی طالبان در قطر، محمد عباس سِتانِگزی (Mohammad Abbas Stankekzai) از دانش آموختگان کشور هند می باشد. به عبارت دیگر طالبان تاکنون مخالفت خود را با حضور هند در مذاکرات صلح اعلام ننموده است.
یکی از نگرانی ها برای حضور هند شاید این باشد که طالبان همواره اعلام نموده است که در مذاکرات صلح نبایستی صرفا کشورهایی حضور یابند که از مواضع افغانستان حمایت نموده اند لکن حضور نمایندگان همه گروه های قومی ضروری می باشد. در حقیقت این دیدگاه نیز از سفرهای دیپلماتیک رهبران طالبان در یک دهه گذشته برای مبارزه با نیروهای ائتلاف و افغان ناشی می گردد. نمایندگان طالبان در دهه گذشته به منظور مذاکره با دولت های مختلف سفرهای زیادی به کشورهای خارجی داشته و در همایش های گوناگونی حضور به هم رسانده اند ولی با این وجود هرگز مخالفتی با حضور هند در روند مذاکرات نداشته اند. به دلایل فوق الذکر حضور هند به عنوان قدرت منطقه ای با رویکرد برقراری صلح و ثبات در افغانستان اهمیت زیادی دارد و سبب شده این کشور به عنوان گزینه ای مناسب برای حضور در روند مذاکرات همانند ایالات متحده آمریکا و چین، مطرح گردد.
در هر حال این دولت افغانستان است که بایستی در اقدامی مستقل، فضا را برای مشارکت هند در روند مذاکرات صلح که به زودی در کابل برگزار خواهد شد فراهم نماید. از سویی افغانستان بایستی تضمین نماید که محور اساسی روند مذاکراتی باشد که صلح و ثبات را نه تنها برای خود بلکه برای تمام منطقه به ارمغان می آورد و برای نیل به این هدف بایستی در پی جلب حمایت صادقانه دولت های منطقه که برای روند مذاکرات نیز ضروری است، اقدام نماید. چرا که تداوم خشونت های طالبان در افغانستان اسبابی برای حضور گسترده گروه های افراطی و تروریست ها از نقاط مختلف جهان می شود که پیامد مستقیم آن بی ثباتی افغانستان و منطقه خواهد بود.
این مجله آمریکایی در انتها نتیجه گیری نموده است حضور سازنده قدرت های بزرگ منطقه ای نظیر هند و دیگر کشورها در روند مذاکرات صلح نه تنها برای ثبات و موفقیت افغانستان بلکه برای تمام منطقه حائز اهمیت می باشد.